Volleyballen en studeren in Amerika; het verhaal van Laura Jansen

Laura Jansen, 18 jaar afkomstig uit Wehl, vorig jaar nog spelend bij jaar Halley Dames 1, heeft net haar eerste semester achter de rug bij het universiteitsteam van de University of Arkansas in Little Rock. Laura wekte vorig jaar de belangstelling van Global Sport and Study, een organisatie die jongeren stimuleert om in Amerika te gaan studeren in combinatie met sporten.

Bron: http://www.volleybalkrant.nl

Cintha Boersma (ex-international) van Global Sport and Study zag Laura tijdens het NOJK in 2017 volleyballen en was al snel onder de indruk. ,,Laura is een talentvolle allround speelster, die alle facetten van het volleyballen beheerst, het is een plezier om naar haar te kijken”. In dit artikel het verhaal van Laura.

Contact met anderen
Ik ben afgelopen zomer naar Amerika verhuisd. Met een scholarship ben ik naar de universiteit in Little Rock gegaan om daar te volleyballen en te studeren. De eerste week waren mijn ouders erbij, maar daarna stond ik er toch alleen voor met mijn 17 jaar. Natuurlijk vond ik het spannend en denk je erover na of je niet erg alleen gaat zijn. Maar toen ik daar aankwam ving mijn nieuwe team me gelijk op. We moesten samen werken in Camps waar we elkaar beter leerden kennen en ik sliep al bij
een paar teamgenoten in het appartement. Ik merkte dat je in Amerika en zeker als je een sport doet snel mensen leert kennen. Je bent zo vaak in de sporthal waar ook de mensen van de andere sporten gebruik maken van alle faciliteiten die daar zijn, dat je makkelijk in contact komt met hen en dus veel mensen van andere sporten leert kennen. Zij komen al snel naar je toe, maar je moet er zelf natuurlijk ook open voor staan.

Veel krachttraining
Het niveau van mijn team daar zou je kunnen vergelijken met een eredivisie team in Nederland, die in de middenmoot meespeelt. Het eerste dat me opviel is dat mijn trainers in Little Rock heel technisch werken en ook heel erg op snelheid. Je moet vooral het spel begrijpen en je moet goed kunnen lezen wat je tegenstander gaat doen. Als het volleybalseizoen bezig is, trainen we twee uur per dag en vijf dagen in de week. Daarbij doen we dan ook twee keer per week een korte krachttraining. Nu het volleybalseizoen voorbij is, gaan we vooral werken aan conditie en kracht.
Voor mijn gevoel doen we erg veel aan krachttraining, maar ik merk dat het mij heeft geholpen om vooruit te gaan. Onze workout-coach traint heel gericht, bijvoorbeeld om hoger te gaan springen en met meer kracht te kunnen aanvallen. En aan onze seniors te zien helpen zijn trainingen erg goed. Het is een groot verschil voor mij geweest tussen volleyballen in Nederland, derde divisie bij Halley in Wehl, of volleyballen in Amerika, bij Little Rock University. De competitie in Amerika is heel intensief
en loopt van augustus tot en met december en er worden 2 tot 3 wedstrijden in een weekend gespeeld. Bij uitwedstrijden gaan we een enkele keer met het vliegtuig, maar meestal met een bus die ons dan in 4 tot 10 uur naar een wedstrijd brengt.

Veel wissels
Verder worden bij wedstrijden alle speelsters bij naam en afkomst genoemd en zie je regelmatig cheerleaders naast het veld staan. Met ons eigen team hebben we een fotoshoot gedaan en een video gemaakt die we laten zien bij thuiswedstrijden, waarschijnlijk om ook beetje een indruk te maken op de tegenstander. Verder mogen ze elke wedstrijd 3 keer een challenge aanvragen, mag de libero serveren en wordt er veel gewisseld in Amerika. Ik moest er zelf heel erg aan wennen want ik speelde dan als passer-loper alleen aan het net. Het is goed want daardoor kunnen veel speelster spelen, ook op verschillende plekken en daar waar zij het beste in zijn. Maar het zijn wel erg veel wissels en als fanatieke volleybalster vind ik het natuurlijk jammer dat ik dan nu niet zo veel in het achterveld heb gestaan.

Huiswerk
Op de universiteit van Little Rock heb ik gekozen voor de major mass-communication en in dit eerste jaar heb ik elke dag 2 tot 3 lesuren gehad en daarnaast moet ik veel thuisstudie doen. Tijdens het seizoen hebben we veel moeten reizen en zat je soms dus niet zo veel in de les. Afgelopen semester had ik vooral veel verslagen en huiswerk waardoor ik wel goed moest plannen. In het begin was dit best moeilijk, omdat ik toen nog niet goed kon inschatten hoe lang we nou bezig waren met
voorbereiden voor de wedstrijden en hoe lang we bezig waren met reizen en of ik dan mijn huiswerk terwijl we aan het reizen waren kon doen. Maar ik werd er al snel beter in. De professoren en medestudenten helpen je ook graag als je ergens niet uit komt. Zelf woon ik op de campus van de universiteit. Ik woon samen met vier teamgenoten in een appartement met allemaal een eigen kamer en badkamer en een gedeelde woonkamer en keuken.

Meer en vetter eten
Doordat je met je teamgenoten in een appartement zit, leer je elkaar heel goed kennen en wij hebben een ontzettend fijne en gezellige tijd met elkaar. Ik deel mijn appartement met hele fijne meiden (Carol Barbosa #12, Sydnee Martin #13, Riley Owen #14) en iedere dag is een feestje. Wij gaan vaak samen naar de kantine of een ander plekje op de campus om te eten. Ze hebben veel hetzelfde eten als hier, maar alles is meer en vetter. Ze hebben ook andere dingen, ik heb veel nieuwe dingen gegeten die ik nog nooit heb gegeten. Ik vind dat het eten buiten de deur soms wel te veel wordt, vandaar dat we aan het einde van het semester vaak thuis kookten. In Amerika is alles groter en ruimer en soms net alsof je in een film bent, hierdoor kijk je wel je ogen uit. En op de plek waar ik zit, zijn de mensen heel open. Ze willen je allemaal graag leren kennen, dat gaf me wel een fijn gevoel. Zo heb ik Thanksgiving gevierd bij de familie van Riley in Paris, een klein dorpje in Arkansas.

Afhankelijk
Het is in Amerika soms moeilijk om ergens heen te gaan wanneer je geen auto hebt, want niets ligt op loopafstand. Je moet dan altijd iemand vragen of ze mee willen en of ze dan willen rijden, bijvoorbeeld om boodschappen te doen. Hierdoor ben je best afhankelijk van anderen en dat vond ik soms moeilijk. Ongeveer de helft van het team heeft een rijbewijs en ze vinden het echt niet erg om je ergens heen te brengen of op te halen. Maar voor je gevoel voel je je soms tot last. Ik moet ook wel zeggen dat de mensen daar nooit stil zitten dus je verveelt je nooit. Ze vragen je altijd wel mee ergens naartoe, bijvoorbeeld naar de bioscoop of om eventjes naar de supermarkt te gaan. Ik ben nog niet naar veel plekken geweest buiten het reizen wat we deden naar wedstrijden. Maar het volgende semester hebben we daar hopelijk meer tijd voor.

Even thuis
Voor mij was het moeilijk om weg te gaan uit Nederland, maar het was natuurlijk ook moeilijk voor mijn ouders. Ze vinden het natuurlijk moeilijk dat hun dochter zo ver weg zit en dat ze er dan niet zo even naar toe kunnen. Maar ze zijn heel trots en volgen al mijn wedstrijden via ESPN. We appen en facetimen vaak waardoor het wel een stukje makkelijker is. Nu ik voor een maand thuis ben, voelt het dus nog steeds vertrouwd. Sinds ik terug ben, ben ik ook bij mijn oude team (Halley D1) gaan
kijken. Mijn vader zien coachen en mijn team zien spelen zonder mij was wel raar, het is een super leuk team en ze hebben me echt veel geleerd en niet alleen op het gebied van volleybal. Ze staan nu tiende in de tweede divisie, maar ik heb er wel vertrouwen in dat ze hogerop komen. Tot nu toe is mijn ervaring in Amerika geweldig. Ik ben beter en sterker geworden en ik kan niet wachten tot het volgende seizoen weer begint. Ik raad het natuurlijk iedereen aan als je de kans krijgt. Ik heb er in ieder geval zeker geen spijt van en heb veel zin in de komende jaren in Amerika!