Tien vragen aan … Emma Boswijk
Tien vragen aan … is een rubriek van Global Sport and Study, waarin we een sporter, student of coach naar zijn of haar mening vragen over uiteenlopende onderwerpen. Natuurlijk hoofdzakelijk sport en studie gerelateerd. In deze editie is het de beurt aan Emma Boswijk.
Emma vertrok vorige zomer naar Amerika, om daar te gaan studeren en voetballen op Meridian Community College in de staat Mississippi. Voor dat Emma de oversteek naar Amerika maakte, speelde ze bij SV Lycurgus uit Groningen.
“We zijn allemaal heel nieuwsgierig naar jouw ervaringen in Amerika, kan je ons daarover wat vertellen?”
1. “Emma, hoe ben je op het idee gekomen om naar Amerika te gaan om daar te gaan studeren in combinatie met het voetballen?”
Ik wist totaal niet welke studie ik in Nederland wilde gaan doen en ik was/ben nog vrij jong. Sinds een aantal jaar heb ik altijd al de wil gehad om een jaar in Amerika naar school te gaan. Alleen daar hangt een vrij hoog prijskaartje aan… Een vriendin van mij vertelde mij toen dat ze iemand kende die een scholarship had gekregen voor volleybal en op deze wijze voor haar collegegeld had betaald. Dit leek mij een super combi want zo kon ik een jaar het Amerikaanse schoolleven meemaken én voetballen.
2. “Wat zijn de (grote) verschillen met het voetballen in Nederland? En hoeveel uur per dag, per week train je, en hoeveel wedstrijden speel je?”
In een Amerikaans voetbalteam draait het niet alleen om voetbal maar ook vooral om hoe fit je bent. Zo train je bijvoorbeeld twee keer per week buiten en voetbal je echt en je traint twee keer per week in de ‘gym’ om sterker en fitter te worden. Ook is het zo dat als je hier voor een collegeteam speelt zoals ik nu doe, voetbal niet echt een hobby is wat je één of twee keer per week doet voor de lol maar het wordt echt een deel van je leven.
Wij trainen 4 keer per week 2 uur. Het echte voetbalseizoen is alleen in ‘fall’, wanneer dat gaande is hebben we meestal 2 wedstrijden per week. Naast ‘fallseason’ heb je ‘springseason’ hier draait het vooral om fit worden en heb je af en toe een toernooi of een oefenwedstrijd.
3. “Hoe is het afgelopen seizoen gegaan?”
Ons team heeft het het afgelopen seizoen redelijk gedaan. Ik moet bekennen dat we meer wedstrijden hadden kunnen winnen maar er waren wat problemen met meiden binnen het team die zijn gestopt of blessures hadden etc. Hopelijk doen we het beter in ‘springseason’ en maken we het verder in het volgende seizoen!
4. “Waar heb je het meest aan moeten wennen (op school)?”
Natuurlijk als eerst het meest aan de Engelse taal. De andere twee internationals waren beide van Engeland en hadden dus geen problemen met de taal. Gelukkig wen je hier supersnel aan en kun je jezelf binnen no time goed verwoorden! Naast de taal moest ik ook heel erg wennen aan het eten, ik was totaal niet gewend om iedere dag fastfood te eten terwijl ik nu niet anders doe… Gelukkig sport ik elke dag dus hopelijk is het niet te zien. Ik heb ervoor gekozen om dit te doen na mijn middelbare school. Lessen die je volgt op een college zijn niet te vergelijken met de lessen die je hebt op een middelbare school in Nederland. Ik word behandeld als een normale student en niet als een ‘international die maar half Engels spreekt’ er wordt dus van je verwacht dat je op hetzelfde niveau zit als alle andere studenten. Dit was af en toe nog wel lastig als ik weer een essay in mijn Jip en Janneke Engels moest inleveren. Gelukkig kwam dit allemaal goed want als je een middelbare school in Nederland hebt afgerond, ben je naar mijn mening prima in staat om lessen op een Amerikaanse college te volgen.
5. “Kun je iets vertellen over het leven op de campus?
De campus waar ik op woon is ideaal. Meestal woon je in een dorm op een campus en deel je een kamer met iemand anders. Ik woon in een appartement i.p.v. een dorm met drie andere meiden (alle drie uit het voetbalteam). Ik deel een slaapkamer met één ander meisje en met z’n vieren delen wij een woonkamer, een keuken en een washok.
Op onze campus is alles heel dichtbij elkaar, zo loop ik elke ochtend in 5 minuten naar mijn les. De cafeteria (kantine waar je terecht kunt voor drie maaltijden per dag) ligt centraal op de campus. Alles is te bereiken in zo’n 5 minuten lopen wat perfect is voor een international zonder auto.
6. “Hoe is het eten op de campus? (Gezond, eet je altijd op campus, kook je zelf, ga je vaak uit eten, etc.)”
Hoewel er zich in ons appartement een keuken bevindt, koken wij bijna nooit. De eerste 2/3 weken dat ik hier was kookte ik bijna elke dag omdat toen ik in Nederland woonde ik erg gezond at en dat wilde ik niet verpesten… Hier kwam al heel snel verandering in omdat ik nauwelijks tijd had om te koken (elke dag school en training) en er drie maaltijden per dag in de cafeteria bij mijn scholarship in zitten. Er zijn zeker wel mogelijkheden om gezond te eten in de cafeteria voor als fast food niet echt jouw ding is (wat ik dacht) maar ik moet eerlijk toegeven dat een ‘slice of pizza with fries’ er tegenwoordig zonder problemen ingaat…
7. “Heb je behalve met je teamgenoten ook contact met andere studenten en/of sporters?”
Je maakt natuurlijk wel contact met mensen die je ontmoet in ‘class’ maar ik ben het meest met de meiden en jongens uit het voetbalteam. Wel kijken we vaak bij wedstrijden van andere teams of sporters van onze college. Zo is er bijna elke week wel een basketbal of baseball wedstrijd.
8. “Heb je ook al tijd gehad om meer van Amerika te zien?”
In het weekend word je als international vaak meegevraagd naar huis (ten minste dat is hier zo) omdat je naast de campus waar je woont natuurlijk geen ‘thuis’ hebt. In het begin ben denk ik twee of drie keer met iemand mee naar huis geweest uit mijn team. De meeste wonen tussen de 1,5/3 uur rijden van campus. Na die keren ben ik voornamelijk met mijn vriend (die ik hier heb ontmoet) mee naar huis gegaan in de weekenden. Hij woont richting de kust (zuidelijk). Het is heel leuk om close te zijn met iemand die echt van hier is, op deze manier leer je de cultuur goed kennen en heb je iemand die je andere delen van Amerika kan laten zien. Ik ben een aantal keren naar de kust geweest want een vriend hier heeft een ‘houseboat’ in een rivier dichtbij de kust.
Verder ben ik naar een aantal steden ‘dichtbij’ Meridian geweest en als school hier over is (ergens in mei), ga ik naar Hangoutfest een (festival op het strand).
9. “Wat kunnen wij als Nederlanders leren van Amerikanen op sportgebied?”
Voordat ik in Amerika voetbalde was ik nooit echt fanatiek, ik vond voetbal heel erg leuk om te doen maar verdiepte me er nooit echt in. Ik keek ook altijd alleen uit naar de wedstrijd op zaterdag, de trainingen vond ik matig. Sinds ik hier voetbal in een collegeteam ben ik erg fanatiek geworden en doet het ook echt wat met me wanneer we winnen of verliezen. De grootste les die wij als Nederlanders kunnen leren van Amerikanen op sportgebied is denk ik dat opgeven niet bestaat. Iedereen pusht elkaar hier echt tot het uiterste. Dit geeft je na de trainingen of wedstrijden zo’n goed gevoel en je wil ook echt alles geven want het is een teamsport, je doet het voor elkaar. Bij ons werkt het niet zo dat je je even afmeldt voor een training als je kramp hebt of je niet zo lekker voelt.
Ziek of niet, je bent er elke training en elke wedstrijd bij. Dit klinkt misschien allemaal heel streng en niet gezellig maar naast het doorzettingsvermogen bouw je een supersterke band op als team en met de coaches. En hier ben ik dankbaar voor.
10. “Mis je Nederland? En zo ja, wat mis je het meest?”
De eerste drie dagen dat ik hier was heb ik ongeveer aan een stuk door gehuild en elke dag met mijn moeder gebeld. Ik miste alles verschrikkelijk erg, mijn familie, vrienden, de Nederlandse cultuur. Gelukkig draaide dit in een week 180 graden om en heb ik de tijd van mijn leven. Natuurlijk zou ik af en toe weleens mijn familie willen knuffelen of lekker met mijn vriendinnen willen shoppen maar ik heb het hier zo leuk en je maakt zoveel nieuwe vrienden dat het een beetje als familie voelt. Gelukkig bestaat er Facetime en kan ik op deze manier gewoon met iedereen van thuis kletsen.
In het begin miste ik vooral wat ik at in Nederland want wat je hier eet lijkt er in de verre verte niet op. Inmiddels ben ik eraan gewend en is er eigenlijk niks wat ik ontzettend mis. Wel liep ik laatst in een klein winkeltje hier en zag ik stroopwafels (mijn vaders favoriet en altijd bij ons thuis in de kast te vinden) in de schappen liggen met de Nederlandse vlag erop, die heb ik natuurlijk gekocht om te checken of ze ook echt Nederlands smaken.
Emma, heel erg bedankt voor het beantwoorden van onze vragen en de informatie. En erg leuk om te horen dat je zo eorm naar je zin hebt. Wij wensen je natuurlijk weer heel veel plezier en succes in het tweede semester op Meridian Community College!
Lijkt het jou ook leuk om in Amerika te sporten en studeren? Meld je dan nu hier vrijblijvend aan en wij nemen snel met je contact op!
