Esmee Priem – Blog 2: Het is begonnen!
Ik heb nu een maand het leven op de Grand Canyon University ervaren, waarin ik de eerste volleybaltoernooien heb gehad en de school is begonnen.
Het pre-season stond niet alleen in het teken van de vele trainingsuren, maar natuurlijk ook om elkaar beter te leren kennen. Als teambuildingsactiviteiten hadden we een Lip Sync en een Top Chef Competition, waarbij iedereen al gelijk zijn fanatisme en competitiviteit vertoonde. Dit laat dus een goed beeld zien van de mentaliteit in het team: altijd willen winnen. In de afgelopen toernooien was dit ook wat ons naar de overwinning leidde. Blijkbaar houden we niet alleen van grinden (Amerikaanse slang voor hard werken), maar zijn we er ook goed in!
Welcome Week
De Welcome Week begon op maandag 20 augustus. Dit is de week waarin alle studenten intrekken in de dorms en de freshmen voor het eerst ontmoeten en elkaar leren kennen. Er waren bijvoorbeeld allemaal activiteiten gepland, zoals een poolparty, andere feestjes en een filmavond. Ondanks dat we door het trainen aan weinig evenementen konden deelnemen, heb ik wel veel nieuwe mensen ontmoet. Onder andere tijdens de bijeenkomst en het feestje voor atleten heb ik het Men’s Volleyball en Baseball en Woman’s Soccer en Beach Volleyball Team ontmoet. Sindsdien ga ik veel om met de voetbalmeiden, de volleyballers en de beachvolleyballers. Bijna elke avond gaan KJ (mijn roommate) en ik beachvolleyballen met de freshmen van het Men’s Volleyball Team. Er zijn behalve mezelf ook nog twee andere Nederlanders: in het Swim & Dive en Golf Team. We spreken best vaak af om even Nederlands te praten.
Idaho Tournament
In de Welcome Week was het ook tijd voor ons eerste toernooi: The Idaho Volleyball Classic. Donderdag 23 augustus vertrokken we met het vliegtuig naar Idaho om tegen de University of Santa Clara, Idaho en New Mexico te spelen. Alle drie de teams zijn eerste gerankt in hun conference (poule) en wij waren de ‘underdogs’. Maar het tegendeel hebben we bewezen! Al gelijk vrijdag in de eerste wedstrijd tegen de University of New Mexico ontstond er een voorsprong. Het was een echte thriller, waarin we in de vijfde set met 15-13 wonnen. Zaterdag speelden we twee wedstrijden, tegen Idaho en Santa Clara. Deze wedstrijden waren ook spannende vijfsetters. Uiteindelijk hebben we van Idaho verloren en van Santa Clara gewonnen en zijn we als tweede geëindigd. Ik behoor nog tot bij de basisspelers, maar gelukkig krijg ik wel kansen. Toen ik in de wedstrijd tegen Santa Clara in de vierde set het veld in mocht, hadden we de achterstand ingehaald en een vijfde set afgedwongen.
School
Na ons eerste toernooi begonnen op maandag 27 augustus de lessen. Ik heb in het eerste semester alleen nog Engels, Wiskunde, Christian Worldview en University Success for Student Athletes, dus dat is nog erg algemeen. Je zal zeker denken: waarom volgt zij het vak Christian Worldview? GCU is een christelijke universiteit, dus het is (helaas) verplicht om dit vak te volgen. Mijn kennis over geloof is minimaal, al helemaal in tegenstelling tot de Amerikanen, daarom heb ik er best veel moeite mee. Er is maar één teamgenoot met hetzelfde wereldbeeld als ik; de rest is erg religieus. Het is een opluchting dat ik niet de enige on-religieuze ben, want ik merk dat hun denkwijze best wel anders is.
In het tweede semester krijg ik gelukkig interessantere vakken: Microbiologie, Microbiologie voor in het lab en hogere wiskunde. Voordat ik naar Amerika ging, had ik gehoord dat school makkelijk zou zijn in vergelijking met Nederland. Dit is zeker geen vooroordeel; de lessen zijn eenvoudig, zelfs voor een buitenlander zoals ik. Om eerlijk te zijn, is dat nu nog fijn om erin te komen en om te focussen op volleybal, maar over een tijdje zou ik liever uitgedaagd willen worden. Daarnaast eist de coach een hoog GPA, waardoor voor elke opdracht of toets je minimaal een 8,5 moet halen. In Nederland zou dat onmogelijk zijn geweest, maar hier is dat a piece of cake.
GCU Invitational Tournament
Na de eerste schoolweek hadden we ook ons eerste thuistoernooi op 31 september. De home opener was tegen Southern Utah. Het was een spannende wedstrijd die eindigde in een stand van 3-2. Ik zei het toch: we love grinding. We speelden in de GCU Arena met een publiek dat bestond uit 2000 toeschouwers. Natuurlijk niet zonder typisch Amerikaanse cheerleaders, de mascotte Thunder, harde muziek en véél aanmoediging. Als de starting six (basis) wordt opgenoemd, wordt er zelfs gebruik gemaakt van een lichtspot en laten ze een video van ons zien, die we tijdens de videoshoot hadden gemaakt. De zaterdag speelden we twee wedstrijden: tegen Jacksonville State en Boston College. Tegen Jacksonville State dwongen we onze eerste sweep af, een 3-0 winst! Maar helaas verloren we daarna met 3-0 van Boston College, waarin een andere Nederlandse speelt. In deze wedstrijden ben ik niet begonnen, maar krijg ik wel steeds de kans om me te laten zien. Ik had in dit toernooi zelfs de beste pass resultaten van het team.
Na ons eerste thuistoernooi kan er natuurlijk geen feestje ontbreken. Alleen is het blijkbaar in Amerika heel gewoon dat tijdens een feestje politie langskomt, moet je je even voorstellen dat ik dat niet wist…
Delaware Invitational Tournament
Ik heb dit geschreven in het vliegtuig terug van het toernooi bij de University of Delaware. We vertrokken al op woensdag 5 september, omdat Delaware aan de oostkust ligt en het van belang was om eerst te acclimatiseren om die vrijdag game-ready te zijn. We hadden niet alleen een lange vliegreis, maar in de oostkust is een ander klimaat en een tijdverschil van drie uur. Hier speelden we ons een-na laatste toernooi voordat de wedstrijden van de conference beginnen. Onze tegenstanders bestonden uit de University of Delaware, Colombia en Marist. We hadden opnieuw twee wedstrijden gewonnen en één verloren. In de wedstrijd tegen Marist heb ik voor het eerst bijna alles gespeeld en 3-2 gewonnen! In de vijfde set begonnen we met een voorsprong van 5-0 door mijn serviceserie. Vooral in het achterveld gaat het goed; ik had deze wedstrijd bijvoorbeeld 18 digs (verdedigingen). Daarentegen heb ik aan het net nog wel wat moeite, want het niveau en tempo ligt hoger dan ik gewend ben, waardoor blokkeren en scoren moeilijker wordt. Maar gelukkig maak ik progressie en gaat het elke dag een stukje beter, daarom hoop ik dat ik me dit toernooi genoeg heb bewezen om volgende week bij het toernooi in Texas te beginnen.
Esmee, je bent lekker bezig, we blijven je natuurlijk volgen!
