Kiki Collot d’Escury, Scout Field Hockey
Global Sport & Study is bijzonder trots om te kunnen melden dat Kiki Collot d’Escury, ex tophockeyster en international zich aan Global Sport & Study heeft verbonden als Scout Field Hockey.
Kiki rondde in 2015 haar Master opleiding Culturele Antropologie af en heeft dus de ervaring van het beoefenen van topsport in combinatie met het studeren. Nadat Kiki haar Master had afgerond is zij in 2016 naar Amerika vertrokken om daar voor Pacific University in Stockton California als assistent coach field hockey aan de slag te gaan.
Daarom is het ook dat Kiki uitstekend past bij Global Sport & Study. Zij kan daarom als geen ander speelsters uitgebreid informeren en optimaal begeleiden in het traject naar Amerika om daar te gaan hockeyen en studeren!
Hockey gezin
Kiki Collot d’Escury, geboren op 24 februari 1989, groeide op in een echt hockey gezin; opa, oma, papa, mama en haar broertjes speelden allemaal hockey. Met drie broertjes werd er thuis in de keuken ook flink wat ‘af-gehockeyd’. Op jonge leeftijd was zij bijna dagelijks op de Amsterdamse hockeyvelden te vinden en als ‘mini van de week’ reed zij met haar grote idool, Carole Thate, mee naar de bespreking van Amsterdam Dames 1. Om vervolgens in volledig tenue, met afwisselend bitje en salmiak lolly in, op de bank te zitten.
Later, van 2008 – 2015 speelde zij zelf voor Amsterdam dames 1. In die tijd werd Amsterdam 2x landskampioen en 1x Europees kampioen op het veld, zij speelde alle 7 jaren Play-offs en werd 1x landskampioen in de zaal.
Van 2001 tot 2015 doorliep Kiki alle jeugdselecties van de Nederlandse Hockeybond, van Nederlands B, Nederlands A en Jong Oranje, met als grootste succes het winnen van een gouden medaille op het WK en EK als captain van Jong Oranje, tot uiteindelijk het grote Nederlands elftal. Een echte doorbraak in het grote Oranje bleef helaas, mede door blessureleed, uit. In het zaalhockey vond Kiki echter een grote passie. Met als beloning een gouden medaille op het EK van 2014 en het WK van 2015.
De winnende finale van het WK zaalhockey werd uiteindelijk de laatste wedstrijd die zij ooit op hoog niveau speelde. Een jaar na deze finale onderging zij, met succes, een heup-vervangende operatie.
Behalve hockeyen in en voor Nederland heeft Kiki ook altijd een grote nieuwsgierigheid gehad naar sport/hockey culturen van andere landen. Zo speelde zij in 2007 en in 2010 mee in de National Hockey League (NHL) in Nieuw Zeeland. In 2007 veroverde zij daar de derde plek met haar regionale team ‘Midlands’.
Momenteel is Kiki betrokken bij het opzetten van een Hockey Academy in India. In April 2016 ging zij voor de vierde keer naar India, namens de organisatie OneMillionHockeyLegs, opgezet door Floris Jan Bovelander en Rob van Nes, om daar bij te dragen aan de ontwikkeling van hockey in de armste gebieden van India.
Deze interesse voor andere culturen komt ook duidelijk terug in haar studie achtergrond. In 2015 studeert Kiki af met de Master Culturele Antropologie. Voor haar Master doet zij onderzoek naar de sportervaringen van transgender jongeren in Nederland. In samenwerking met NOC*NSF schrijft zij, naar aanleiding van dit onderzoek, een beleidsadvies voor sportverenigingen en bonden met betrekking tot de sportdeelname van transgenders.
Nadat Kiki in 2015 haar Master heeft afgerond, vertrekt zij een aantal maanden later, in 2016, richting Amerika om daar voor Pacific University, in Stockton California, als assistent coach field hockey aan de slag te gaan.
“Somewhere behind the athlete you have become and the hours of practices and the coaches who have pushed you… is a little girl who fell in love with the game and never looked back… Play for her” – Mia Hamm (American retired professional soccer player).
Zonder stick tas naar Amerika
Juli 2016 vertrok ik naar Amerika om daar bij University of the Pacific, in Stockton California, als assistent coach field hockey aan de slag te gaan. Ik was op dat moment zelf net een jaartje gestopt met spelen en dit zou de eerste keer worden dat ik echt full time als coach aan de slag zou gaan. Ik weet nog goed dat ik het heel raar vond om zonder stick-tas mee het vliegtuig in te stappen. Dat had natuurlijk wel gekund, maar ja, ik ging om te coachen en niet om te spelen.
Het leven in Amerika was soms echt net als in de Hollywood films
Het leven in Amerika en op de Universiteit voelde soms echt net als in de Hollywood films. Toen ik voor mijn sollicitatie gesprek bij de Universiteit op bezoek kwam, was er op dat moment een cheerleader competitie gaande. Over de hele campus liepen allemaal meisjes in prachtige pakjes die de ene na de andere show deden. Maar ook gewoon op straat, een dagje uit, in de auto of op weg naar de winkel voor boodschappen heb ik vaak gedacht ‘jeetje dit is echt net als in de film’.
(Vintage auto sale in Lodi, een stadje vlakbij Stockton)
Wonen op de Campus
Ik woonde op de campus en ging elke ochtend op mijn fietsje over de campus van huis naar werk, lekker vertrouwd dus. Pacific University is een ‘relatief’ kleine Private University met een prachtige campus. Vergeleken met sommige andere Universiteiten is de Campus klein (voor Nederlandse begrippen nog steeds erg groot), met als voordeel dat de lesgroepen klein zijn en studenten hun docenten vaak persoonlijk kennen. De campus is bovendien erg gecentreerd, alles zit dicht bij elkaar, in tegenstelling tot grotere campussen waar alles verspreidt door de hele stad kan zijn, en er heerste een gezellige familie sfeer.
Leren slaan en leren flatsen – terug naar de basis
Op technisch gebied ligt het hockey niveau in Amerika lager dan in Nederland. Voor sommige speelsters gold dat wij echt terug moesten naar de basis, zoals het leren slaan en flatsen van de bal. Niet omdat zij geen aanleg hebben voor de sport, maar simpelweg omdat zij vaak gewoon veel later met hockey beginnen dan wij in Nederland doen. Daar tegenwoordig staat de enorme weerbaarheid en inzet van deze meiden. Zo stond ik bijna elke dag op het veld om, naast onze dagelijkse groepstrainingen, 1op1 of met een klein groepje aan techniek te werken. Deze meiden gingen met sprongen vooruit.
Van 4x per dag trainen naar twee maanden winterstop en drie maanden zomerstop
De seizoens-indeling en de intensieve piekbelasting van de competitie is in Amerika heel anders dan in Nederland. In Amerika bestaat het seizoen voor hockey speelsters uit een intensieve hockey periode gedurende pre-season en het ‘competitie-seizoen’ van ongeveer drie maanden; van eind augustus tot begin november. In de winter en de zomer hebben de meiden dan wel 2 tot 3 maanden vrij en gedurende de herfst wordt er ongeveer om de dag/elke dag getraind maar is er geen echte competitie.
Het is moeilijk om daaromheen een goed programma en een goede opbouw neer te zetten. Zo trainden wij in de voorbereiding op het wedstrijd seizoen soms wel 4x op een dag; in de ochtend eerst spinnen, daarna trainen, dan yoga, daarna nog een training en dan soms ook nog krachttraining. Vervolgens speelden wij gedurende het seizoen soms wel 4 wedstrijden per week. Op woensdag het vliegtuig in en dan donderdag, vrijdag, zondag en maandag spelen. Maandagavond weer het vliegtuig in en dan dinsdag netjes in de collegebanken zitten. Het is een hele hectische en intensieve periode, die eigenlijk meer vergeleken kan worden met een hele lange Olympische Spelen (zij het op een wat lager niveau).
Trainen en studeren
Het mooie van de sportcultuur in Amerika is dat het de mogelijkheid biedt voor atleten om ook te studeren. Atleten krijgen veel ruimte vanuit de Universiteit om een eigen programma samen te stellen dat aansluit bij hun sportschema. Eveneens wordt vanuit het sportschema rekening gehouden met de schoolroosters van de speelsters, zij moeten immers hun vakken halen om voor het team uit te mogen komen. Als coach ben je dan ook niet alleen bezig om betere hockeyspeelsters te maken maar om mensen te laten groeien in alle facetten van het leven. Deze balans tussen trainen en studeren is naar mijn mening erg mooi.
Professionaliteit in en om de sport heen
De professionaliteit waarmee de sport benaderd wordt in Amerika is echt bewonderenswaardig. De faciliteiten zijn geweldig. Zo hadden wij constant videobeelden ter beschikking van elke training en elke speelster kon haar eigen beelden terugkijken na elke training. Daarnaast maakten wij ook altijd gebruik van hartslagmeters en GPS systemen. Op die manier werd de fysieke fitheid van speelsters nauw in de gaten gehouden. Met al deze data konden wij ook echt een stapje extra zetten in het analyseren van waar op het veld, wanneer, hoe en met wie speelsters in het veld bijvoorbeeld het beste tot hun recht kwamen. Data is zeker niet alles, maar de mogelijkheden om hier zo uitgebreid gebruik van te kunnen maken was geweldig.
In zijn algemeenheid zijn de faciliteiten in Amerika geweldig, de ene universiteit nog mooier dan de andere en altijd streven naar meer en beter. Kortom alle randvoorwaarden voor een professionele sportcultuur.
Belgen, Spanjaarden, Zuid-Afrikanen, een Mexicaan en een Canadees
Bij ons in het team speelde veel buitenlanders. In totaal hadden wij 10 buitenlandse speelsters; twee Belgische meiden, twee Spaanse, vier Zuid-Afrikaanse, een Mexicaanse en een Canadese. Al deze meiden behoorde tot de top van ons team. Dat moet ook wel, want deze meiden uit het buitenland krijgen pas een beurs als ze van sterk toegevoegde waarde zijn voor het team.
Een belangrijke regel in ons team was dat er op en om het veld, eigenlijk altijd wanneer wij samen waren als team, alleen Engels gesproken werd. Op het veld is het uiteraard van groot belang dat iedereen met elkaar kan communiceren maar ook buiten het veld is het met zo’n divers team van groot belang dat er niemand op basis van taal wordt uitgesloten.
Nederlandse speelsters
Er is zeker in de hockeysport heel veel interesse in Nederlandse speelsters. Het hockey niveau in Nederland staat bekend als zeer goed en veel Amerikaanse coaches zijn constant op zoek naar nieuwe speelsters om hun team te versterken. Het is moeilijk om het niveau in Amerika te vergelijken met het niveau in Nederland. Zo bestaat de eerste divisie (het hoogste niveau) uit wel 80 teams. De onderkant en bovenkant van deze groep verschillen dus enorm met elkaar.
Wat heb ik geleerd en wat kan Nederland van Amerika leren
Hoewel Nederland op tactisch en technisch gebied vooruit loopt op Amerika heb ik zoveel geleerd gedurende mijn tijd in Amerika. De professionaliteit waarmee zij met de sport omgaan is ongelofelijk. De faciliteiten zijn geweldig, het gebruik van data is zeer vooruitstrevend en ook de manier waarop de universiteit en atleten zelf met hun sport omgaan is heel bijzonder. De combinatie van sporten en studeren creëert bovendien een omgeving waarin je als coach niet alleen bezig bent met het maken van betere speelsters maar juist ook met het maken van betere mensen en dat is geweldig.
Mis je Amerika?
Ik ben dol op mijn leven in Nederland, mijn familie, mijn vrienden, het eten, de infrastructuur. Er zijn zoveel dingen die hier in Nederland geweldig zijn geregeld, zeker wanneer ik dit vergelijk met Amerika. Daar staat tegenover de drive en de passie waarmee ze in Amerika bezig zijn met presteren op zowel sport als studiegebied. Een geweldige omgeving om jezelf verder in te ontwikkelen en ik was dan ook heel graag nog een paar jaartjes langer gebleven.
Maar het meeste van alles mis ik het team. Een geweldige groep om mee samen te werken, die veel indruk op me heeft gemaakt. Zo slentert de beste speelster niet het veld af als we 5-0 voorstaan met nog 2 minuten te gaan maar sprint zij zo hard ze (nog) kan het veld af om de nummer 18 van het team ook nog een kans te geven om in het veld te staan. Van dat soort momenten krijg ik kippenvel.
Global Sport & Study
Zoals de quote bovenaan dit stukje op prachtige wijze verwoord; Ik ben op jonge leeftijd helemaal verliefd geworden op het hockeyspelletje. Door de jaren heen heeft deze liefde menigmaal een haat-liefde verhouding aangenomen maar als ik dan weer terug denk aan dat kleine meisje dat niets liever wilde dan op het hockeyveld staan, word ik keer op keer weer verliefd.
Ik wil deze liefde voor het spelletje met zoveel mogelijk mensen delen en andere de kans geven om hier zo lang mogelijk van te blijven genieten. Maar blijven sporten is niet altijd even gemakkelijk. Na je middelbare school in Nederland, is het combineren van het studentleven met hockey, of juist willen blijven sporten op een hoog niveau en studeren, niet altijd even makkelijk.
Studeren aan een Universiteit in Amerika biedt hiervoor wel prachtige mogelijkheden. Samen met Global Sport & Study wil ik anderen helpen om van deze mogelijkheid waarheid te maken.
