36 wedstrijden in 11 weken, lees het nieuwe blog van Anouk
Het is alweer een tijdje geleden dat mijn laatste blog uitkwam, dat komt omdat ik het intussen ontzettend druk heb gehad met het wedstrijdseizoen. Ik had als laatste verteld dat we van onze ‘rival’ Laramie County Community College gewonnen hadden bij hun eerste thuiswedstrijd.
NJCAA Ranking #19
De week daarop waren zij onze eerste echte thuiswedstrijd, waarbij we ze in 3 sets hebben weggeslagen. Na 2 jaar op rij van dat team verloren te hebben is het toch echt een goed gevoel om zo te winnen. Nadat we tegen Laramie speelden op een dinsdag, gingen we op vrijdag richting Sterling (NJC) waar we aankwamen na een “korte” busreis van 3 uur.
Het was een toernooi, dus we speelden 2 wedstrijden op vrijdag en 2 wedstrijden op zaterdag. Toernooien zijn heel erg vermoeiend. Op vrijdag vertrokken we in de ochtend met de bus en speelden we zowel om 16.00 en 18.00 een wedstrijd. Daarna konden we terug naar ons hotel om ons klaar te maken voor de volgende dag. Op zaterdag speelden we een wedstrijd om 12.00 en om 16.00. Met 4 gewonnen wedstrijden op zak konden we terug naar La Junta. Na dit toernooi waren we als nummer 19 gerankt in de VS door de NJCAA, dus van alle Junior Colleges.
Scrimmage
De dinsdag na het toernooi in Sterling hadden we weer een wedstrijd. Het was een zogenaamde ‘scrimmage’, een niet officiële wedstrijd tegen het 2e team (Junior Varsity) van een 4 jarige college. Dit team is helemaal niet goed waardoor de meiden die normaal niet spelen, nu ook eindelijk speeltijd kregen. Hierdoor konden de basisspelers en de meiden die in de avond nog school hadden, thuis blijven. Ook ik mocht thuis blijven omdat ik een van de basisspelers ben en daardoor ik (en mijn geblesseerde schouder) rust konden krijgen. Zo had ik dus eindelijk 1,5 week zonder wedstrijden. Iedereen zal zeggen, wedstrijden spelen is toch leuk en je wilt toch zoveel mogelijk spelen? Maar na 17 wedstrijden in minder dan 4 weken, is 1,5 week zonder wedstrijden toch echt heel fijn. Een week nadat mijn team tegen het Junior Varsity team had gespeeld, speelden zij bij ons thuis. Een wedstrijd die eigenlijk gewoon niet leuk was om te spelen, omdat er geen bal over het net terug komt. Doordat het geen officiële wedstrijd was (en ook echt te makkelijk) moesten de meiden, waaronder ik, die les hadden in de avond (18.30-21.30) gewoon naar de les. Dit was ook meteen onze laatste wedstrijd voordat ons echte seizoen ging beginnen.
Region 9
De eerste 1,5 maand spelen we toernooitjes en wedstrijden die er voor gaan zorgen dat het team op elkaar ingespeeld raakt en om te testen wat de beste opstelling wordt om mee te starten voor de belangrijke wedstrijden.
De belangrijke wedstrijden worden gespeeld in een vorm van mini competitie. De junior/community colleges zijn verdeeld in regio’s. Mijn school zit in regio 9 (zuid), dat is een grotere regio en daardoor verdeeld in noord en zuid. In Regio 9 zuid zitten 5 andere scholen waar we een keer thuis en een keer uit tegen spelen.
Regio 9 Noord is veel minder sterk. Het enige team dat in theorie teams van zuid kan verslaan is Laramie CCC, dat nationaal nummer 12 gerankt is geweest tijdens het seizoen. Daardoor hebben ze er dit jaar voor gekozen om het tijdens het regiotoernooi noord en zuid samen te voegen, met nog steeds 2 tickets voor het nationaal toernooi.
Toen begon het dus, de mini competitie wedstrijden. Het wordt gespeeld over 4 weken. De eerste 2 weken hadden wij alle thuiswedstrijden op een donderdag, vrijdag en zaterdag en dan op dinsdag en donderdag opnieuw. Deze wedstrijden gingen eigenlijk ontzettend goed. Onze eerste wedstrijd speelden we tegen Western Nebraska CC, het team dat 19 keer op rij kampioen is geworden. Dat geeft natuurlijk wel een extra druk en motivatie omdat we daarvan vorig jaar 3 keer verloren hebben. We begonnen goed en wonnen de eerste set. We konden ze goed onder druk houden en hebben ze volledig weggespeeld met een 3-0 winst voor ons! Een leuk element aan onze thuiswedstrijden is dat wanneer een van ons een punt scoort, onze foto op een van de grote schermen te voorschijn komt!
De volgende dag speelden we tegen het andere team McCook JC, dat bij ons ook wel bekend is als het team dat bijna alle wedstrijden tot 5 sets speelt. Ondanks het feit dat ze in theorie minder goed zijn dan het team waartegen wij de dag ervoor speelden, wisten ook wij het toch tot een 5e set te brengen die we uiteindelijk met een goede strijd gewonnen hadden. Op zaterdag speelden we tegen het goede team van Northeastern Junior College. Ons spel was niet om aan te zien, het leek wel alsof we niet meer wisten hoe we als team moesten volleyballen. We werden daarom ook volledig weggespeeld met 3-0 verlies. De week daarna speelden we op dinsdag een wedstrijd die we met gemak gewonnen hadden.
Pink Out Night
Onze laatste wedstrijd van dit rijtje tegen Lamar was onze ‘Pink Out Night’. In de VS staat de maand oktober ook wel bekend als “The breast cancer awareness month”. De meeste sporters hebben dan een wedstrijd waarin het team en de supporters in het roze gekleed komen, en bij ons werden er ook roze t-shirts weggegeven, en er was een kraampje waarbij je spulletjes kon kopen, waarvan de opbrengst naar het goede doel voor borstkanker gaat.
“Athlete Of The Week”
Om de 5 thuiswedstrijden af te sluiten speelden we een extra wedstrijd dat ook wel de zogenaamde ‘sophomore night’ was. Dat is een wedstrijd waarin de sophomores (tweedejaars) een soort van geëerd worden, omdat het hun allerlaatste thuiswedstrijd is. Eerst hadden de freshman (eerstejaars) de kleedkamer helemaal versiert met ballonnen, slingers en posters voor alle tweedejaars. Daarna, na het inspelen en voordat de wedstrijd begon, werden we allemaal stuk voor stuk omgeroepen, en kregen we een fotolijst van het team. Daarna kon de wedstrijd beginnen, waarin alle tweedejaars in de basis stonden. Ook deze wedstrijd hadden we makkelijk gewonnen. Na deze 6 wedstrijden was ik voor de tweede keer uitgeroepen als “Athlete Of The Week” van mijn school!
“NOOOP”
In week 3 en 4 van de competitie was het aan ons de beurt om onze uitwedstrijden te spelen. We speelden op donderdagavond opnieuw tegen Western Nebraska JC. De busreis daarheen duurde ongeveer 6 uur, daarom vertrokken we al op woensdag zodat we niet op donderdag gaar de bus uitkomen om vervolgens een belangrijke wedstrijd te spelen. Donderdagochtend stond er om 9.00 uur een training gepland in de sporthal. Daar deden we het een ander voor servicepass en aanvallen om ons voor te breiden. In de avond speelden we dan tegen het vrij onsportieve Western Nebraska. Elke keer wanneer het blok de bal aanraakte schreeuwde de blocker “NOOOP” in je gezicht, ook waren ze onzin in ons gezicht aan het schreeuwen door het net heen, bij een service, of serve-receive opstelling. Zo schreeuwden ze bijvoorbeeld als zij een “kill” hadden “we hadden geen blok”, recht in ons gezicht. Ondanks dat speelden we toch een goede wedstrijd. Helaas hadden wij de scheidsrechter tegen ons. We verloren de eerste set, wonnen de tweede, verloren de derde en wonnen de 4e. Daarna in de 5e set keerde de scheidsrechter zich zelfs meer tegen ons, en werden er steeds meer verkeerde punten aan de tegenstanders gegeven. Uiteindelijk verloren we de wedstrijd met 3-2. Daarna kwamen de fysio en de coach van de tegenpartij naar ons toe en ook zij vertelde ons dat we de wedstrijd makkelijk gewonnen hadden als we niet de scheidsrechter tegen ons hadden gehad. Ook al hebben we 2 scheidsrechters en 2 lijnrechters, ook dan kun je helaas nog de scheids tegen je hebben. Die avond bleven we nog een nacht in hetzelfde hotel.
De volgende morgen gingen we dan 3 uur reizen naar onze volgende wedstrijd. Ook deze wedstrijd tegen McCook was een 5 setter en in tegenstelling tot de vorige keer konden we het helaas nu niet afmaken. Na de wedstrijd mochten we dan meteen de bus in om 2 uur te reizen naar ons hotel in Sterling, om daar de volgende dag tegen NJC te spelen. Ook deze wedstrijd ging niet helemaal als gepland en hadden we dus weer verloren. Toen konden we weer 4 uur naar huis reizen.
In week 4 speelden we weer 2 wedstrijden. Na deze twee wedstrijden, was ik genomineerd als “athlete of the week” door mijn coaches. Dit was ook het einde van onze mini competitie. Uiteindelijk waren we 3e geëindigd in de competitie. Daarna hadden we 2 weken zonder wedstrijden. Om vervolgens het regio toernooi te spelen.
Regiotoernooi
Het regiotoernooi werd gespeeld in het midden Colorado, Wyoming en Nebraska in de eerste week van november. Onze coach had een super luxe hotel geregeld, ontzettend groot en net een doolhof. We zitten met ongeveer 3 meiden op 1 kamer. Aangezien we 3e waren geworden moesten we de volgende ochtend om 8 uur ‘s ochtends eerst een wedstrijd spelen tegen een een lager team uit Regio Noord. Als we die verloren, konden we naar huis, als we die wonnen dan mochten we meedoen met het toernooi. Met een heel slecht spel hadden we toch makkelijk gewonnen, hierdoor mochten we meedoen met het toernooi. We hadden om 3 uur s middags de eerste wedstrijd was tegen de nummer 2 van Regio Noord. We speelden weer ontzettend slecht, maar nu tegen een betere tegenstander dus hadden we helaas verloren. We kwamen daardoor in de ‘losers bracket’. Hierdoor kregen we de volgende dag een tweede kans. Toen we terugkwamen in het hotel kregen we eerst een herstel training van onze fysio in het zwembad en daarna konden we naar bed.
De volgende dag speelden we tegen McCook. Met een ontzettend goede en spannende wedstrijd hadden we toch in 5 sets verloren. Dat was dan het einde van het ons volleybalseizoen. Helaas niet het resultaat waar we op gehoopt hadden, maar iedereen was wel tevreden met hoe het geëindigd was. We hadden gestreden tot het einde. Een team dat vecht voor elkaar, en met passie volleybalt.
Tijd voor school….
Na 36 wedstrijden waarvan 29 gewonnen en 7 verloren, alles in 11 weken, was het volleybalseizoen nu toch echt over en is het tijd om te focussen om school…
Anouk, dank je wel voor het delen van je ervaringen, en wij wensen je nog heel veel succes met de afronding van je semester en tot gauw weer ziens!
